Doos

Ik worstel nog een beetje met deze blog, want wat kan ik zeggen en wat niet? Toen ik intensief voor mezelf blogde, was het makkelijker. Hoewel ik ook toen mijn rem had - ik ben van de school die vind dat de onderbuik hoort in de onderbuik te blijven - maar er kon veel, want het was voor mezelf en mijn vrienden en al diegenen die me volgden omdat ze niets beters te doen hadden. Ik mocht gerust onzin bloggen. Nu ben ik voorzichtiger, maar wordt het niet te braaf?
Het leuke van bloggen is dat je het moet dóén en dan maar moet kijken waar het schip strandt en wanneer en hoe.
Ooit, lang geleden en bij een andere werkgever, waren we bezig met het optuigen van een site. We wilden een rubriek waarin we Berichten uit de oude doos zouden plaatsen. Maar dat was te lang om op de knop te zetten. Daarom bedachten we een kortere naam: Oude doos.
Tevreden gingen we naar huis.
Pas een week later, nadat we er nog eens goed over hadden nagedacht, hebben we toch maar een andere naam bedacht. Een die mensen misschien wat minder op het verkeerde been zou zetten.