Grootse plannen

Soms heb je opeens een leuk plan. Wat als ik nu eens een blog ging schrijven over het wel en wee van een redacteur? Wat kom ik tegen? Met wie spreek ik? Hoe was het? En als ik het bijna niet durf te vertellen, kan ik het anoniem houden. Of ik kan een post maken over verhalen die ik in het verleden schreef. Of over wat er nog gepubliceerd gaat worden. Een vooruitblik, waarom niet? Een kijkje achter de schermen. En als dan alle 14.000 NIP-leden mij gaan lezen. En daarna ook niet-leden. In binnen- en buitenland...

De meeste van dit soort plannen zijn als plumpuddingen, ze zakken in elkaar. De astronomische  hoeveelheid lezers valt toch een beetje tegen. En al snel laat ik het afweten, na een bericht of vier, vijf stop ik ermee.

Maar toch... Dat de meeste plannen mislukken, hoeft geen reden te zijn om er niet aan te beginnen. Want als we zo gaan denken, gebeurde er nooit iets. Grootse plannen zijn er om uit te voeren, erin vast te lopen en daarna weer iets nieuws te bedenken.
En dan opeens, op een dag, wie weet, ontstaat er iets dat wél blijft bestaan. Iets dat lukt, hoewel anders dan je in je hoofd had. Maar het is er. Want laten we wel wezen: niet élke plumpudding zakt volledig in elkaar. Sommige blijven overeind en zien er best lekker uit.

Vandaar dus.

Vanaf vandaag!

Met wekelijkse updates!

Op zijn minst!

Voor al jullie frisse én onfrisse nieuwsgierigheid!